ΆΜΦΙΑ

-Στο χωριό δεσπόζει ένας λόφος κατάφυτος από πεύκα, που καλύπτει προς τα ανατολικά το 1/3 του χωριού. Ο λόφος λέγεται: "Καν -τεπέ", δηλαδή "ματωμένος λόφος". Παλιά, πριν το 1920, το χωριό κατοικούνταν από μουσουλμάνους γηγενείς και Βουλγάρους. Στο λόφο αυτό οι μουσουλμάνοι, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, που τον τιμούσαν, αφιέρωναν ως "κουρμπάνια" 5 αρνιά. Όμως το ίδιο έθιμο γινόταν και από τους χριστιανούς με λίγο διαφορετικό τρόπο. Από τη θυσία των αρνιών χυνόταν αρκετό αίμα στο λόφο κι έτσι επικράτησε η ονομασία ματωμένος λόφος. Υπάρχει και μια εκδοχή από νεώτερους ότι στο λόφο αυτό έγινε αιματηρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων.

  -Το χωριό των Αμφίων βρίσκεται τρία περίπου χιλιόμετρα βόρεια της Αρίσβης και ένα χιλιόμετρο βορειοδυτικά του οικισμού του Πρωτάτου. Οι κάτοικοι των Αμφίων είναι χριστιανοί, που εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες στην περιοχή μετά το 1922 από την περιοχή της Αδριανούπολης [7 χωριά αποτελούσαν την κοινότητα "Καθάριο-Χάσκιοϊ"], της Ανατολικής Θράκης, και Μουσουλμάνοι γηγενείς. Για τους χριστιανούς κατοίκους υπάρχει ένας χαρακτηρισμός [γκαγκαβούζηδες], που δικαιολογεί την καταγωγή τους.   Οι Έλληνες πρόσφυγες του χωριού γνώριζαν και μιλούσαν καλύτερα την τουρκική γλώσσα από την ελληνική. Η εξήγηση είναι η μακροχρόνια σκλαβιά και η αποστέρηση του δικαιώματός τους να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα, όταν ζούσαν στην Ανατολική Θράκη. Το πρώτο ελληνικό σχολείο λειτούργησε στα Άμφια το 1923. Αρχικά ως σχολείο χρησιμοποιήθηκε το τζαμί, το μεγαλύτερο οίκημα και μετά από τρία χρόνια λειτούργησε το νέο σχολικό κτίριο. Μετά το 1932, έγινε νέο κτίριο, αφού το προηγούμενο έπαθε ζημιές από ισχυρό σεισμό. Την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής (1940-1945) το σχολείο διακόπτει τη λειτουργία του και οι Βούλγαροι καίνε το αρχείο και τα έπιπλα του σχολείου.
  -Οι κάτοικοι ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τη γεωργία. Παλιότερα το καλλιεργήσιμο έδαφος ήταν ιδιαίτερα γόνιμο με πλούσια υπόγεια νερά. Σήμερα εξακολουθεί να έχει καλής ποιότητας χωράφια, αλλά όχι πολλά νερά, μετά την αλλαγή της κοίτης του ποταμού που διέρρεε το χωριό. Καλλιεργούν σιτηρά, δημητριακά, βαμβάκι, καπνό, καλαμπόκια, βιομηχανική ντομάτα. Υπάρχουν λίγα καφενεία και συνεργεία που διορθώνουν γεωργικά μηχανήματα. Το χωριό ακολουθεί κι αυτό τη φθίνουσα πορεία των υπολοίπων οικισμών του Δήμου μας. Οι νέοι φεύγουν από το χωριό, προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Το Δημοτικό σχολείο δε λειτουργεί εδώ και χρόνια. Οι λίγοι μικροί μαθητές του φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο των Σαπών, μεταφερόμενοι με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ.